Wycie psa może być uciążliwym problemem, nie tylko dla właściciela, ale również dla sąsiadów. Warto wiedzieć, że w ten sposób pies próbuje się komunikować z otoczeniem, a zadaniem odpowiedzialnego opiekuna, często ze wsparciem behawiorysty, jest zrozumienie psiego języka. Odpowiednia reakcja podjęta w porę pozwala na ograniczenie hałaśliwego problemu.
Pies wyje – co to znaczy?
Komunikacja
Wycie psa jest zakodowane w jego genach jako forma komunikacji przodków psów – wilków, które w ten sposób porozumiewały się w stadzie. Niektóre rasy psów pierwotnych, jak siberian husky, alaskan malamut, wyżeł weimarski, beagle lub shiba inu są też z tego powodu bardziej skłonne do wycia. Ich geny są bowiem najbardziej zbliżone do wilczych. Dlatego też sporo psów zaczyna wyć, kiedy usłyszą sygnały karetek, policji, straży pożarnej czy też innych psów z okolicy. To oznaka poczucia wspólnotowości i odpowiadania swoim pobratymcom.
Emocje
Odgłosy wycia psów mogą również być sposobem przekazywania emocji – radości, smutku, niepokoju lub gniewu. Pies wyjący w czasie nieobecności opiekuna w domu może cierpieć na lęk separacyjny, nudę lub frustrację z powoduje braku zajęć i samotności.
Ból lub choroba
Jeżeli żaden z powyższych powodów nie stoi za wyciem psa, który wydaje niepokojące odgłosy od niedawna, może on po prostu cierpieć z powodu bólu czy też choroby. Wycie może powodować zraniona łapa, wbita w nią drzazga czy inne problemy, które powinien zbada lekarz weterynarii.
Pies wyje w nocy – jakie są możliwe przyczyny?
Psom zdarza się również wyć w nocy, kiedy słyszą niepokojące dźwięki na klatce schodowej bloku czy też w pobliżu domu. Pamiętajmy, że mają one dużo czulszy słuch niż ludzie i swoim wyciem ostrzegają domowników przed grożącym im niebezpieczeństwem. Jeżeli zachowanie psa wynika z jego instynktu, niestety, mamy małe możliwości przeciwdziałania nocnemu wyciu.
Co zrobić, gdy pies wyje?
Odgłosy wycia wydawane przez wiele ras mogą być naturalnym dla nich zachowaniem. Jeżeli jednak powodem są problemy zdrowotne lub emocjonalne, opiekunowie muszą dojść najpierw do tego, co powoduje taki problem. Co można zrobić dla poprawienia sytuacji?
Aktywność fizyczna dla psa
Jeżeli wycie powoduje nuda lub frustracja warto zatroszczyć się o regularne i dłuższe spacery, ćwiczenia fizyczne lub zabawy w parku z naszym pupilem. „Szczęśliwy pies to pies zmęczony” – mawiają długoletni opiekunowie czworonogów. Przynajmniej jedna 15-minutowa sesja treningowa dziennie, z nauką komend lub sztuczek, angażuje zwierzę umysłowo i pochłania równie dużo energii jak godzinny spacer.
Jeżeli natomiast zupełnie nie mamy czasu dla psa, warto pomyśleć o specjalnych zabawkach, np. kuli czy labiryntu wypełnionych przysmakami, które trzeba w specjalny sposób obracać, aby się do nich dostać.
Potrzeby emocjonalne
Pamiętajmy, że domowe zwierzęta, podobnie jak my sami, potrzebują naszej uwagi i miłości. Budujmy więc interakcje z nimi nie tylko poprzez wychodzenie na krótki spacer, ale zajęcia w domu i okazywanie im uczuć.
Wyeliminowanie powodów wycia z otoczenia
Jeżeli powodem wycia są głośne dźwięki lub bodźce w otoczeniu, starajmy się zadbać o ich ograniczenie lub zminimalizowanie.
Odpowiednie środowisko
Warto również upewnić się czy nasz pies ma odpowiednie miejsce w domu, w którym czuje się bezpiecznie. Zadbajmy o jego przestrzeń życiową, specjalne posłanie czy kojec, w którym może wygodnie poleżeć czy spać.
Jak uspokoić psa?
Przeciwdziałanie niepożądanym zachowaniom należy zacząć już od początku budowania relacji z psem. Wszystko zależy od tego, czy mamy do czynienia z psem młodym czy adoptowanym ze schroniska, po którym zwierzę może cierpieć na lęk separacyjny.
Oduczanie wycia u szczeniaków
Jeżeli pod naszą opieką znalazł się szczeniak, pamiętajmy, aby w razie piszczenia, szczekania lub wycia nie pocieszać go i nie nagradzać przysmakami za ciszę. Uzna bowiem, że za hałasowanie otrzymuje nagrodę. Warto więc nie reagować na jego zachowanie, ewentualnie odwrócić uwagę wydaną komendą „siad” lub „leżeć” i dopiero po jej wykonaniu utrwalić odpowiednią reakcję nagrodą w postaci przysmaku.
Oduczanie wycia u psów dorosłych
W przypadku psów już dorosłych, u których występuje lęk separacyjny lub strach przed samotnością, warto skontaktować się ze zwierzęcym behawiorystą. Zwróci on uwagę na niewłaściwe zachowania opiekuna i pomoże stopniowo przyzwyczaić zwierzę do pozostawania samemu w domu. Ważna jest rutyna i ustalony porządek dnia, pozwalające nauczyć psa, że nieobecność opiekuna jest czymś naturalnym. Pamiętajmy, aby nie żegnać się ani też nie witać zbyt czule i wylewnie z czworonogiem. Wyjście, jak i wejście do domu ma być naturalne, a ze zwierzęciem witamy się dopiero, kiedy się uspokoi.
W przypadku psów po schronisku, nauczenie samodzielności musimy przeprowadzać etapami. Początkowo warto aranżować sytuacje, w których pies zajmuje się sobą w obecności opiekuna niezwracającego na niego uwagi. Powtarzane kilka razy dziennie sesje można stopniowo wydłużać, a po ich zakończeniu nagrodzić zwierzę smakołykiem lub pieszczotami.
Kolejny etap nauki to izolowanie psa w zamkniętej części mieszkania i zapewnienie mu w tym czasie odpowiednich zabawek, jak maty węchowe, kule ze smakołykami czy gryzaki.
Jeżeli dwa wcześniejsze etapy przebiegły pomyślnie, można pozostawiać psa samego w domu na czas pracy. Warto przy tym zadbać o monitoring zachowań psa, co pozwoli nam sprawdzić, czy zastosowane środki odniosły pożądany skutek.
Kłopotliwe zachowania zwierzęcia wymagają więc przede wszystkim bacznego spojrzenia opiekuna na jego własne działania i popełniane błędy. Zrozumienie, dlaczego pies wyje, ograniczenie bodźców, które mogą wywoływać takie reakcje i konsultacja z behawiorystą w trudniejszych przypadkach z pewnością pomogą nam w stworzeniu prawidłowej i pełnej uczuć relacji ze zwierzęciem.
fot. Min An / Pexels